İNSAN NE İLE YAŞAR -TOLSTOY

Çeviri: Evren HACALOĞLU

Serhat Yayınları

128 Sayfa

"Öğrendim ki , tüm insanlar kendilerini düşünerek değil ama sevgiyle yaşarlar."

"İnsanın yalnızca kendini düşünerek yaşayabileceğine inandığını ama gerçekte onları hayatta tutan tek şeyin sevgi olduğunu anladım.Yüreğinde sevgi besleyen insan Tanrı'nın içindedir ve Tanrı da onun içindedir. Çünkü Tanrı sevgi demektir."

*********

Çok eskilerde , muhtemelen lise yıllarımda okumuştum.

O zamanlar bu kadar etkilenmediğimi zannediyorum, şimdi yolun yarısına gelmişken ömrümün,  insanların gerçek yüzlerini görmeye alışmışken , bambaşka etkiledi beni.

Artık kitaplar bile sevgiden bahsetmiyor , bu kitap gibi sanki.

Hep bir çıkar , hep bir kontrol manyaklığı kıvamında ,sevgilerimiz.

Beklentili ilişkilerimiz.

Maddiyatsız kurulmuyor hayallerimiz.

Feda-kar lığı bile kar beklemeden yapamıyoruz.

İyilik yanımızdan , yöremizden geçmiyor.

Geçenlerde bir arkadaşım , Oğlum için , " O sınavda başarılı olmasa , ne yapardın ?" dedi.

Nasıl yani , diye düşündüm , evladımı bile başarı ve başarısızlıklarıyla mı sevip , sevmeyeceğime karar veriyorum.

Sevgi bu değil ...

"O iş karşılıksız yapılmaz , bunu da mı verdin , ne kadar alacaksın  ?"

Mütemadiyen bu kelimeler ile muhatap oluyorum etrafımda , karşılıksız seven o kadar az ki, hep beklenti üzerine kurulu ilişkiler .

Ve hiçbir şeyden tatmin olamayan bireyler.

Oysa mutluluk , başka birine yardım edince , iyilik yapınca gelmeli insana.

Kimse bilmese n'olur, kendi kalbin bilsin yeter.

Hani , vicdan denilen bir dert var ya içinde, o rahatsa gerisi teferruat.